ကြ်န္ေတာ္တုိ့ နုိင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာၾကီး

သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း
ေမြးသကၠရာဇ္	၁၈၇၆-၁၉၆၄
ႏို္င္ငံ	ျမန္မာ
ငယ္အမည္	ေမာင္လြန္း
အလုပ္အကိုင္	ျမန္မာစာေပပညာရွင္
ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား	စာေပျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့၊ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ၊ ျပဇတ္၊ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာ ေရးသားခဲ့၊ အမ်ိဳးသားစည္းလံုညီညြတ္ေရး အတြက္ၾကိဳးပမ္းခဲ့။
ရရွိခဲ့သည့္ဘြဲ႕ႏွင့္ ဆုတံဆိပ္မ်ား	အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႕ စတာလင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု(ဆိုဗီယက္) ေဒါက္တာဘြဲ႕(အေရွ႕ဂ်ာမဏီ)

ျမန္မာစာေပပညာရွင္၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ရာဇဝင္(သမိုင္း)ဆရာ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲ ဝင္ မ်ိဳးခ်စ္စာေရးဆရာ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးျပဳသမား အျဖစ္ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားသူျဖစ္သည္။ ကေလာင္အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ ေျမာက္မ်ားစြာေရးသားခဲ့သည့္အနက္ မစၥတာေမာင္မိႈင္း မွာပံုေတာ္၊ ေဒါင္း႗ီကာ၊ ေမ်ာက္႗ီကာ၊ သခင္႗ီကာတို႕မွာ အထူးထင္ရွားသည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ သီေပါမင္းပါေတာ္မူကာ မႏၲေလးပ်က္သည္ကို သိမွီခဲ့သူျဖစ္သည္။ သက္ရွိထင္ရွားမရွိေတာ့သည့္တိုင္ ျမန္ မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ မ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္တို႕ အားၾသဇာလႊမ္းမိုးဆဲျဖစ္သည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအား ျပည္ၿမိဳ႕အနီး ေရႊေတာင္နယ္ ဝါးလယ္ေက်းရြာတြင္ လွည္းသမားတစ္ဦး ျဖစ္သူ အဖ ဦးစံထြန္း၊ အမိေဒၚအုန္းတို႕ ၁၂၃၇ခု တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၄)ရက္၊ (၁၈၇၆ မတ္လ၂၃ရက္) ၾကာသပေတးေန႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့ျပီး ငယ္မည္မွာ ေမာင္လြန္းျဖစ္သည္။ မိခင္ေဒၚအုန္းသည္ အိမ္တြင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ရင္း သားျဖစ္သူေမာင္လြန္း အား စာေရး စာဖတ္သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္မိဘမ်ားမွ ေရႊေတာင္ျမိဳ႕ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာ ေတာ္ဘုရားၾကီး ထံတြင္အပ္ႏွံျပီး ပညာသင္ေစသည္။ ေမာင္လြန္းသည္ေက်ာင္းသားဘဝမွာပင္ အတြင္းေအာင္ျခင္း၊ အျပင္ေအာင္ျခင္း၊ ရတနာေရႊခ်ိဳင့္၊ ပရိတ္ၾကီး၊ သဒၵါသၿဂိဳဟ္ စသည္တို႕ကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။

ေမာင္လြန္းသည္ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ ေရႊေတာင္ျမိဳ႕၌သာေနခဲ့သည္ မဟုတ္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ေမာင္ ဦးရီးရဟန္းေတာ္ႏွင့္ အညာေဒသမ်ားသို႕လိုက္ပါရင္း ပညာသင္ယူခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေနရပ္ျပန္ေရာက္ ခ်ိန္တြင္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ထံတြင္သာ စာသင္သြားေလ့ရွိသည္။ တခါတြင္ ေမာင္လြန္းသည္ ဦးရီးရဟန္းႏွင့္အတူ မႏၲေလးျမိဳ႕ ျမေတာင္တုိက္၌ ရွိေနစဥ္ သီေပါမင္းအား အဂၤလိပ္တို႕ ေခၚေဆာင္သြားသည့္ ပါေတာ္မူအေရးအခင္းၾကီးႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့သည္။ ၁၀ႏွစ္အရြယ္ရွိျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ိဳးႏွင့္ႏိုင္ငံအတြက္ နာရေကာင္းမွန္းသိကာ အခဲမေက်ရွိခဲ့သည္။

ယင္းေနာက္ရွင္သာမေဏဝတ္ကာ အလံု၊ မံုရြာ၊ ေခ်ာင္းဦး၊ ဘုတလင္စေသာ အထက္အညာတခြင္ ၌လည္းေကာင္း က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးထံ၌ လည္းေကာင္း ပညာမ်ားဆည္းပူးေနခဲ့သည္။ အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္တြင္ ဖခင္ဦးစံထြန္းကြယ္လြန္ သြားျပီး မေရွးမေႏွာင္းပင္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးပါ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ သြားခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လူထြက္ကာ မိခင္မုဆိုးမၾကီးအား လုပ္ေကြ်းေမြးျမဴရန္ ၾကိဳးစားရင္းရန္ကုန္သို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

ရန္ကုန္သို႕ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ ဆူးေလဘုရားလမ္း ဇမၹဴ႕ၾကက္သေရ စာပံုႏွိပ္တိုက္၌ စာစီသမားအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္သည္။ ထိုအခါက ထိုတိုက္၌ အယ္ဒီတာ ဆရာၾကန္၊ ေတာင္လံုးျပန္ဆရာျမ၊ လင္းလြန္းပင္ ဆရာေတာ္လူထြက္ ဆရာဦးပန္းလိႈင္တို႕ ရွိေနၾကသည္။ ေမာင္လြန္းသည္ အရည္အခ်င္းရွိသူျဖစ္သည့္အတိုင္း စာစီသမားဘဝမွ စာျပင္ဆရာ၊ အယ္ဒီတာကေလးဘဝ သို႕မၾကာမီအတြင္းမွာပင္ တိုးတက္ေရာက္ရွိ လာခဲ့သည္။ ပံုႏွိပ္တုိက္ပိုင္ရွင္ ဦးေမာင္ေမာင္ခႏွင့္ ေဒၚမမ ေလးတို႕ကလည္း ေမာင္လြန္းအား အလြန္ပင္ ခ်စ္ခင္ၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္က ႏွစ္ပဲတန္ျပဇာတ္လြန္စြာ ေခတ္စားေသာေၾကာင့္ ျပဇာတ္စာအုပ္အမ်ားအျပားကို အားစိုက္ေရးသားခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က အေပ်ာ္ဖတ္ ဇာတ္စာအုပ္မ်ား ပလူပ်ံေအာင္ထြက္ေနခဲ့ျပီး ကိုယ္တိုင္ေရးသာေရးေသာ္ျငား မႏွစ္ျမိဳ႕လွေသာေၾကာင့္ "အသံုုးမက်ေသာ ဇာတ္စာအုပ္"ဟု ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။ ထို႕အျပင္ ေရးသား ခဲ့ေသာျပဇာတ္မ်ားအားလံုးမွာ ကိုယ္တိုင္ေရးမဟုတ္ပဲ ဇတ္သဘင္စင္ထက္မွ လာေသာဇာတ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာသမားမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာမ်ား ကိုထိခုိက္မည္ စုိးသည္ကတစ္ေၾကာင္း အမည္ရင္းျဖင့္မေရးပဲ ေရႊေတာင္ေမာင္လြမ္း ဟူေသာအမည္ကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ေရးသားခဲ့ေသာ ျပဇာတ္စာအုပ္ေပါင္း ၈၀ခန္႕ရွိမည္ဟု ခန္႕မွန္းၾကသည္။

ဇမၺဴ႕ၾကက္သေရပံုႏွိပ္တိုက္၌ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနစဥ္မွာပင္ တိုက္ပိုင္ ဦးေမာင္ေမာင္ခႏွင့္ ေဒၚမမေလးတို႕က ၾကည့္ျမင္တိုင္သူ ေဒၚရွင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးခဲ့သည္။ ၁၂၇၇ခု အသက္၄၀အရြယ္၌ ဇနီးေဒၚရွင္ ကြယ္လြန္ကာ သားသမီးေလးဦး က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၃-ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ(၁၀)ရက္ေန႔၌ သမီးႀကီး ေဒၚျမရီသည္ စာေရးဆရာ ဆရာေဇယ် ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ ျပဳခဲ့သည္။

ဇမၺဴ႕ၾကက္သေရပံုႏွိပ္တိုက္အား အစုစပ္လိမိတက္ သတင္းစာတုိက္လုပ္လိုက္ျပီးေနာက္ မၾကာမီ ပုဏၰားဦးဘေဘ ဆိုသူပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းတိုးတက္ မႈမရွိသည့္အျပင္ လခလည္းမမွန္၊ ဆရာရင္းမ်ားလည္း မရွိေတာ့သျဖင့္ ရန္ကုန္သတင္းစာတိုက္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ ထိုတိုက္တြင္ ဆရာလြန္းကျမန္ မာစာအယ္ဒီတာ အျဖစ္လုပ္ကိုင္ရသည္။ စာေတာ္ျပန္အလုပ္ရေသာ္လည္း အလုပ္ပဲ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တိုင္း သတင္းစာ ဆုတ္ယုတ္လာေသာအခါ ေမာ္လျမိဳင္ သို႕ေျပာင္းကာ ျမန္မာတိုင္းသတင္းစာ၌ အယ္ဒီတာ အျဖစ္လုပ္ကိုင္သည္။ ေမာင္သမာဓိအမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးဘက္သုိ႕ မ်က္ႏွာမမူေသးေပ။ ဇနီးသည္ မမာမက်န္း ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေမာ္လျမိဳင္သတင္းစာတိုက္မွ ႏႈတ္ထြက္ကာ ေရႊေတာင္၌ ေခတၲျပန္ေနခဲ့သည္။ ၁၉၁၁သူရိယသတင္းစာ ကိုစတင္တည္ေထာင္ၾကရာတြင္ ဆရာလြန္းကို ေခၚယူသျဖင့္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ျပန္သည္။ ထုိအခါ ဆရာလြန္း၏ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ေသာ ဇာတိမာန္မ်ားရွင္သန္ၾကီး ထြားကာ မ်ိဳးခ်စ္စာေပမ်ား၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးစာေပမ်ား စတင္ေရးသားခဲ့သည္။

သကၠရာဇ္၁၉၀၀ေက်ာ္ခန္႕ မွစ၍ျမန္မာ ပညာတတ္အခ်ိဳ႕သည္ မစၥတာဆိုသည့္ အသံုးအႏႈံးအား မိမိတို႕ျမန္မာအမည္မ်ား ေရွ႕တြင္တပ္၍ ေခၚေဝၚၾကသည္။ ထို ေခတ္ဗုဒၶဘာသာ ကလ်ာဏရုဝ အသင္း၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးေမေအာင္၊ ဦးခင္စသည္တို႕သည္ မစၥတာေမေအာင္၊ မစၥတာခင္ စသည္ျဖင့္ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲၾကသည္။ အသင္းအစည္းအေဝး မွတ္တမ္မ်ားတြင္ မစၥတာေမေအာင္မွ အဆိုတင္သြင္းျပီး မစၥတာခင္မွကန္႕ကြက္ဟု ေရးမွတ္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ထိုအျပဳအမူမ်ားကိုျမင္ေသာအခါ လံုးဝႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆန္က်င္သည့္အျပင္ လြတ္လပ္ေရၾကိဳးပမ္းႏွင့္လည္းဆန္႕ က်င္သည္ဟု ယူဆသည္။

၁၉၀၄ဝန္က်င္ခန္႕က ျပင္သစ္စာေရးဆရာ ဒူးမားေရးသားေသာThe Count of Monte Cristoဝတၳဳကို ဂ်ိမ္းလွေက်ာ္က ေမာင္ရင္ေမာင္ မမယ္မ ဟူ၍ဆီေလ်ာ္ ေအာင္ဘာသာျပန္ထုတ္ေဝခဲ့ျပီး လြန္စြာေရပန္းစားခဲ့သည္။ ဟံသာဝတီပိဋကတ္တိုက္ ပိုင္ရွင္ မစၥတာရစ္ပလီဆိုသူသည္ အားက်ကာ ဝန္စာေရးေဟာင္း ဦးၾကီး အားအမ်ားၾကိဳက္မည့္ ဝတၳဳတပုဒ္ကို ေရးသားေစသည္။ ဦးၾကီးသည္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ ေမာင္မိႈင္းဝတၱဳကို ေရးသားေပးရာ ၁၉၀၄ခုႏွစ္တြင္ ပထမတြဲကိုထုတ္ ေဝႏိုင္ခဲ့သည္။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ ေမာင္မိႈင္းသည္ ဇာတ္လမ္းအရ အလြန္ယုတ္မာေကာက္က်စ္လွေသာ လူရႈတ္လူေပြတစ္ဦးျဖစ္ျပီး အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ားအား လွည့္ျဖားကာ ဥစၥာပစၥည္းတို႕အား ယူငင္သည္။ ထိုေခတ္ကာလက လူၾကီးမ်ားသည္ ထိုဝတၳဳကို ယုတ္မာညစ္ညမ္းေသာ ဝတၳဳအျဖစ္မွတ္ယူျပီး လူငယ္မ်ားအား မဖတ္ရန္ တားျမစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဖတ္ရႈလိုသူ လူငယ္အခ်ိဳ႕သည္ ထိုဝတၳဳကို အိမ္သာအတြင္း ယူငင္၍ဖတ္ရႈခဲ့ရသည္ဟူ ဆိုသည္။

ထို႕ေၾကာင့္လည္း သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္သည္ ေမာင္မိႈင္းအမည္ေရွ႕တြင္ မစၥတာတပ္၍ သံုးစြဲလိုက္ရာ ဦးေမေအာင္တို႕လူစု မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ ျပန္လည္ရန္ေတြ႕ၾကသလို သတင္းစာမွလည္းျပန္လည္ ေခ်ပေရးသားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကား မျဖံဳ ထိုအမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ဆက္ေရးသြားရာ တစ္နွစ္ခန္႕အၾကာတြင္ ဦးေမေအာင္ႏွင့္တကြ မစၥတာတပ္သူအေပါင္းသည္ မစၥတာဘဝမွ အနားယူသြားၾကရေလသည္။

၁၉၂၀တြင္ ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒကို ဆန္႕က်င္သပိတ္ေမွာက္ၾကေသာ ေက်ာင္းသားတစ္စုမွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဗဟန္းရပ္ကြက္ရွိ ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္တြင္ အမ်ိဳးသားေကာလိပ္ေက်ာင္း အားစတင္တည္ေထာင္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မစၥတာေမာင္မိႈင္းအမည္ျဖင့္ စာေပေလာက၌ ထင္ရွားျပီးျဖစ္ေသာ ဆရာဦးလြန္း သူရိယသတင္းစာတိုက္မွထြက္ကာ ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ ကနဦးတြင္ ျမန္မာစာ ပါေမာကၡျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာရာဇဝင္ေျပာင္း၍ သင္ၾကားသည္။ သို႕ရာတြင္အမ်ိဳးသားေကာလိပ္မွာ အမ်ိဳးသားပညာေရး ေကာင္စီ၏ အေထာက္အပ့ံမရသျဖင့္ ဆက္လက္ရပ္တည္ရန္ ခက္ခဲလာျပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ေကာလိပ္ကို ပိတ္ခဲ့ရသည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ၁၉၃၄ခုႏွစ္တြင္ ပါတီသစ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ထင္ရွားလာေသာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးကို သူ၏ၾသဇာတိကၠမႏွင့္ ဝင္ေရာက္အားေပးကူညီရာ ၁၉၃၆တြင္ နာယကျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုအခါတုိ႕ဗမာအစည္းအရံုးဝင္မ်ား၏ ဓေလ့ကိုလိုက္၍ မိမိကိုယ္တိုင္ သခင္အမည္ကို ခံယူသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစကာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဟူေသာ အမည္အား ကြယ္လြန္သည္အထိ အသံုးျပဳသြားခဲ့သည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးဝင္ ေခတ္လူငယ္မ်ား၏ အလုပ္လုပ္ပံုကို သ ေဘာက်ျပီး အၾကံဥာဏ္မ်ားႏွင့္ အာေပးအားေျမွာက္ ျပဳခဲ့ရာ ထိုလူငယ္မ်ားအနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္လာမည့္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ျမန္မာျပည္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာမည့္ သခင္ႏုတို႕ပါဝင္ၾကသည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအျပီး ျပည္တြင္းစစ္ၾကီး မျဖစ္ပြါးရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ၄င္းေနာက္ ျပည္တြင္စစ္ၾကီး ျဖစ္ပြါျပီး ရက္သတၱပတ္ အၾကာတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၈ စက္တင္ဘာ၁၄ရက္ ေန႕တြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္း သခင္စံထြန္းလွဇရပ္၌ အဖြဲ႕အစည္း ေပါင္းစံုကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အစည္းအေဝးတစ္ရပ္ က်င္းျပျပဳလုပ္ျပီး ၁၇ဦးေကာ္မတီ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရး အဖြဲ႕ကုိ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။

၁၉၄၈ဒီဇင္ဘာ ၂၅ရက္ေန႕တြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာင္ ရာဟုေဒါင့္ သံတန္ေဆာင္းၾကီး၌ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေပၚရွိ ေက်ာင္းတိုက္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္မွ ဆရာေတာ္၃၀၀၀ခန္႕၊ အျခားဘာသာေပါင္းစံု၊ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လူထုပရိတ္သတ္ ၂၀၀၀ေက်ာ္တက္ေရာက္ေသာ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး စည္းေဝးပြဲၾကီးအားဦးစီး က်င္းပခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ၁၉၅၁ခုႏွစ္တြင္ ျပည့္သူ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕ေပါင္းစံု(People's Peace Front) ကိုဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပန္သည္။

၁၉၅၂ခုႏွစ္ ေမလ ၁၀ရက္မွ ၁၄ရက္ထိ ဂ်ဴဗလီေဟာတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္(ဗမာႏိုင္ငံ)၏ ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံစင္ျမင့္ေပၚမွ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ျပီး ေမလ၁၀ရက္ေန႕တြင္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲရန္ ပန္ၾကားလႊာကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ၄င္းေနာက္ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ၂၇ရက္ေန႕မွ မတ္လကုန္အထိ အထက္ျမန္မာျပည္တလႊားသို႕ လွည့္လည္၍ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး တရားမ်ား လုိက္လံေဟာေျပာခဲ့သည္။ မတ္လ၃၁ရက္ေန႕တြင္ မႏၲေလးအိမ္ေတာ္ရာဘုရား ၁၄ခန္းဇရပ္ၾကီး၌ ေလးျပင္ေလးရပ္ ဆရာေတာ္ ၁၄၃ပါးကို ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးပန္ၾကးလႊာတစ္ေစာင္ တင္ဆက္ေလွ်ာက္ထားျပီး ၾသဝါဒခံယူခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး ၈ဦးေကာ္မတီအားဖြဲ႕စည္း၍ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ မတ္လ၂၈ရက္ေန႕တြင္ တျပည္လံုးရွိ ခရိုင္ျမိဳ႕နယ္ အသီသီး၌ တျပိဳင္နက္ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္၁၉၅၈တြင္ အာဏာလႊဲေျပာင္းမႈၾကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး ၈ဦးေကာ္မတီအားဖ်က္သိမ္းေပးခဲ့ ရသည္။ ၁၉၆၀အေရာက္တြင္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္း ေရးႏိႈးေဆာ္ေရးအဖြဲ႕အား ထပ္မံဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပီး အမ်ိဳးသားျပန္လည္စည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွင့္ သင္ပုန္းေခ်ေရးတို႕အတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္(ဗမာႏိုင္ငံ)၏ ဥကၠ႒ၾကီးအျဖစ္ တညီတညြတ္တင္ေျမွာက္ျခင္း ခံရျပီးေနာက္ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားသို႕ လွည့္လည္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ခုႏွစ္ ပီကင္းတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ အာရွပစိဖိတ္ဆိုင္ရာ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ ၾကီးကိုလည္ေကာင္း၊ ၁၉၅၃ခုႏွစ္ တြင္ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံ ဘူဒါပက္စ္ျမိဳ႕ေတာ္ တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဖရင့္ ကိုလည္ေကာင္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထို႕အျပင္ ၁၉၅၇ခုႏွစ္ သိရိလကၤာႏိုင္ငံ ကိုလံဘိုတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဖရင့္ကိုလည္း ျမန္မာျပည္ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္၍ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

ကိုလိုနီေခတ္အတြင္းက ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီ ျမန္မာစာပါေမာကၡအျဖစ္ တစ္လ၃၀၀က်ပ္အျဖင့္ အမႈထမ္းရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ တပည့္ရင္း ျဖစ္သူျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဦးေမေအာင္က အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘြဲ႕ယူရန္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း လက္မခံခဲ့ေပ။ ထို႕အျပင္ ေဝလမင္းသားအား ၾကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳသည့္ ပိုဒ္စံုရတုအား ေငြတစ္ေထာင္ေပး၍ ေရးခိုင္းေသာ္လည္း ရန္သူကိုခ်ီးမြမ္းေထာပနာမျပဳႏိုင္ ဟုခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ ျပည္ ေထာင္စုအစိုးရမွ အလၤကာေက်ာ္စြာ စာေပဘြဲ႕ကိုေပးအပ္ခဲ့သည္။ မၾကာမီပင္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံမွ စတာလင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကုိ အပ္ႏွင္းခဲ့ျပန္သည္။ တဖန္ အေရွ႕ဂ်ာမဏီမွ ေဒါက္တာဘြဲ႕ခ်ီးျမင့္ခဲ့ျပန္သည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ အဆိုပါ ေဒါက္တာဘြဲ႕အား မ်ားစြာႏွစ္ျမိဳ႕ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး သေဘာအရသာ လက္ခံခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အာဏာရလာျပီး ၁၉၆၃ႏိုဝင္ဘာတြင္ အစိုးရႏွင့္ေတာခိုအဖြဲ႕မ်ား၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ပ်က္သြားသည္ သာမက ေနာက္တြင္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ပါ ဖ်က္သိမ္းျခင္းခံရသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားပ်က္သြားခ်ိန္မွစ၍ စိတ္ထိခိုက္ကာ အင္အားခ်ိနဲ႕ လာခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္္ အဖြဲ႕ဖ်က္သိမ္းခံရသည့္အေၾကာင္းအား တပည့္၊သား၊ေျမးမ်ားမွ ဖံုးဖိထားခဲ့ၾကသည္။ တေန႕တြင္ ကြမ္းသီးထုတ္အား ပတ္ထားသည့္ သတင္းစာစကၠဴမွ ထိုသတင္းအားသိရွိသြားကာ "တိုင္းျပည္ေတာ့ပိုဆိုးေတာ့မွာပဲ" ဟုဆိုျပီး အိပ္ယာထဲလဲသြားသည္။ ၁၉၆၄ခုႏွစ္ဇူလိုင္၂၂တြင္ သတိမရွိေတာ့ပဲ ၂၃ရက္ေန႕နံနက္၁နာရီ အခ်ိန္တြင္ ကြန္လြန္အနိစၥေရာက္သြား ခဲ့သည္။ ကြန္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္၈၉ႏွစ္ ရွိျပီျဖစ္သည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ရုပ္ကလပ္ကို ေနထုိင္ရာ စမ္းေခ်ာင္း၊ ခ်မ္းသာလမ္းရွိ ေနအိမ္မွ အစိုးရေဆာက္လုပ္ေပးသည့္ စမ္းေခ်ာင္းပုဒမၼာကြင္းရွိ မ႑တ္သို႕ ဇူလိုင္၂၉ တြင္ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သည္။ ထိုမ႑တ္အတြင္းတြင္ သူ၏ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားအား ျပခန္းသဖြယ္ျပသာထားခဲ့သည္။ ေန႕လည္၂နာရီတြင္ ပုဒမၼာကြင္းမွ ေရႊတိဂံု ဘုရားလမ္းရွိ ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံသို႕ လူထုပရိတ္သတ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ လုိက္လံပို႕ေဆာင္ၾကျပီး ဂူသြင္းျမွပ္ႏွံခဲ့သည္။