`ဒီေန့ပထ၀ီဆရာမေနမေကာင္းလုိ့ မလာဘူး။တၿခားဆရာမေတြလည္း အလုပ္ရွုပ္ေနတယ္။မင္းတုိ့ေတြၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနႀက၊`..လုိ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ဘီခန္းအတန္းပုိင္ဆရာမေဒၚေရႊတင္စာသင္ခန္းထဲ ၀င္လာၿပီးေၿပာပါတယ္။ၿပီးတာနဲ့ဆရာမလည္းၿပန္ထြက္သြားေရာ အားလုံးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားႀကတယ္။ ပထ၀ီဆရာမေဒၚသီတာႏြယ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား အားလုံးရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ပါ။တပည့္ေတြအေပၚမွာ စိတ္ဆုိးႀကမ္းတမ္းတဲ့ အမူအရာဘယ္ေတာ့မွ မၿပဘဲ..အၿမဲတမ္းႀကင္နာေႏြးေထြးစြာနဲ့ ဆက္ဆံပါတယ္။စာအသင္အၿပလည္း ေကာင္းၿပီး၊သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ႀကဖုိ့ အၿမဲတမ္းတုိက္တြန္းပါတယ္။အခုေနာက္ပုိင္း ဆရာမေနမေကာင္း ခဏ၊ခဏၿဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ဆရာမအတြက္ ကိစၥေလး တခုလုပ္ေပးခ်င္ေနတယ္။ ဒီေန့ေတာ့မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ့စိတ္ကူးၿပီး တတန္းတည္းအတူထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိ `ကုိမင္းခ်စ္ဦး..ကြ်န္ေတာ္ဆရာမႀကီးရုံးခန္း..ခဏသြားလုိက္အုံးမယ္..အတန္းထဲကသူေတြသိပ္မဆူညံေအာင္ထိန္းထားေပးပါ။´ ေၿပာၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ရုံးခန္းတံခါးနားေရာက္ေတာ့`ဆရာမႀကီး..ကြ်န္ေတာ္ကုိ၀င္ခြင့္ၿပဳပါ၊`လုိ့ခြင့္ေတာင္းလုိက္တယ္။ဆရာမႀကီးက` သားလာေလ..ဘာကိစၥရွိလုိ့လဲ`။ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာမႀကီး အေရွ့မွာ၀င္ထုိင္လုိက္ၿပီးတာနဲ့`ကြ်န္ေတာ္အေရွ့ဖက္ ေက်ာင္းၿခံ၀င္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ကုိယ္ပုိင္စုိက္ခင္း လုပ္ခ်င္လုိ့ လာၿပီးခြင့္ေတာင္းတာပါ`။ ဆရာမႀကီးက ရယ္ၿပီး´သား..မင္္းကုိေက်ာင္းေကာင္စီအတြငး္ေရးမွူး ခန့္ထားတာဟာေက်ာင္းရဲ့စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးနဲ့ ေက်ာင္းဖြ့ံၿဖဳိးေရးေတြမွာ ဆရာ၊ဆရာမေတြကုိ ၀ုိင္း၀န္းကူညီနူိင္ေအာင္လုိ့ပါ၊ ဒီကိစၥအမ်ားအတြက္ဘဲ..ဆရာမႀကီး..ခြင့္ၿပဳပါတယ္`။ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး၀မ္းသာၿပီး အတန္းထဲကုိၿပန္လာခဲ့တယ္။ေန့လယ္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ေက်ာင္းေကာင္စီအဖြဲ့၀င္ေတြကုိေခၚၿပီး ေက်ာင္းစုိက္ပ်ိဳးေရး ကိစၥကုိေၿပာၿပလုိက္တယ္။ အားလုံးကလည္း ၀မ္းသာအားရေထာက္ခံႀကတယ္။အဲဒါနဲ့ ကြ်န္ေတာ္က မနက္ၿဖန္မွာ လုပ္ငန္းစမွာၿဖစ္လုိ့ လုိအပ္တာေတြကုိ ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလုံးပုိက္ဆံစု၀ယ္ဖုိ့နဲ အပင္ေတြကုိေတာ့ အတန္းတုိင္းက ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးတစ္ပင္စီယူခဲ့ႀကဖုိ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္ေမာ္နီတာေတြကုိ မွာလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန့ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြယူလာတဲ့ အပင္ေတြအားလုံးကုိPT အခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္တုိ့ေက်ာင္းသားေတြ တက္ညီလက္ညီနဲ့ စုိက္လုိက္တာ အေတာ္ေလး ေ၀ေ၀စာစာၿဖစ္သြားေတာ့တယ္။အခန္းလုိက္ ေၿမေနရာသတ္မွတ္ၿပီးစုိက္ပ်ိဳးႀကေတာ့ ဘယ္သူ့အခန္းကေတာ့စုိက္တာပုိေကာင္းတယ္ ဆုိၿပီးၿပဳိင္ေနႀကေသးတယ္။ ဆရာမေဒၚသီတာႏြယ္ ေက်ာင္းၿပန္တက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ့လုပ္ေနတာေတြႀကည့္ၿပီး အံ့ႀသ၀မ္းသာေနတယ္။နွစ္လေလာက္ႀကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေက်ာင္းစုိက္ခင္းဟာ ေက်ာင္သားတုိင္း၊ဆရာ၊ဆရာမတုိင္း မႀကည့္ဘဲမေနနုိင္ေအာင္ စိမ္းလန္းစုိေၿပလာတယ္။ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေတြရဲ့ ၀မ္းသာမွု့က အတုိင္းထက္ အလြန္ပါပဲ။တစ္ေန့ ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးၿပန္ႀကလုိ့ ကုန္သေလာက္ရွိေနပါၿပီး၊ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မၿပန္ေသးဘဲ ေက်ာင္းစုိက္ခင္းကုိေငးႀကည့္ေနတယ္။ `သား..မၿပန္ေသးဘူးလား`ရုတ္တရက္ေမးသံႀကားလုိ့ လွည့္ႀကည့္လုိက္ေတာ့ ဆရာမေဒၚသီတာႏြယ္ကုိၿခင္းေတာင္းကုိင္ၿပီးၿပဳံးေနတာကုိေတြရတယ္။ကြ်န္ေတာ္လည္း`အခုပဲ ၿပန္ေတာ့မလုိ့ ဆရာမ၊ကြ်န္ေတာ္ကုိဆြဲၿခင္းေပးပါ ကြ်န္ေတာ္ကုိင္ေပးမယ္`လုိ့ေၿပာၿပီးဆရာမနဲ့အတူ ၿပန္ခဲ့ႀကတယ္။လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ့ဆရာမက `ေအာင္နူိင္သူ..ဆရာမ သားအတြက္ဂုဏ္ယူပါတယ္။၀မ္းလည္သာတယ္၊ ဆရာမ သင္ေပးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီး။ဆရာမ မွာခ်င္တာက သားႀကီးလာတဲ့တစ္ေန့ ဘယ္ေနရာ၊ဘယ္ေဒသဘဲေရာက္ေရာက္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကုိ တတ္နူိင္သမွ်လုပ္ေဆာင္ပါ`တဲ့။ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေၿပာဘဲ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ `ဒီစုိက္ခင္းဟာ ဆရာမအတြက္ကြ်န္ေတာ္တုိ့စုိက္ပ်ိဳးေပးခဲ့တာပါ၊ေနာင္ကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္တတ္နူိင္သမွ် သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးေတြကုိ လုပ္ေဆာင္သြားမွာပါ`လုိ့ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေၿပာေနမိတယ္။။။(အဲဒီနွစ္က ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေက်ာင္းတၿမဳိ့နယ္လုံးမွာ စံၿပဆုရပါတယ္။)
1 comment:
Post a Comment