ကၽြန္မရဲ႕ တစ္သက္မွာ ခုလို ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔မႈမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ မခံစားခဲ႕ရဖူုးပါဘူး.. ဘ၀မွာ အပူဆံုး ေန႕ရက္ေတြပါဘဲရွင္.. မိုးကို မျမင္ရတာလဲ လေပါင္း၊ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ႕ပါျပီ.. ကၽြန္မတို႕ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႕ သီးပင္စားပင္ေတြ အားလံုးဟာလည္း တစ္ေျဖးေျဖး ေျခာက္ေသြ႕လာျပီး ေမြးျမဴထားတဲ႕ႏြားေတြဟာလည္း စိမ္းစိုလန္းဆန္း ခ်ိဳျမတဲ႕ အရြက္ေတြကို မစားရ၊ ေရကို ၀လင္ေအာင္ မေသာက္သံုးရတဲ႕အတြက္ ႏို႕ေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရပါျပီ။ ႏြယ္ပင္ေတြ၊ အပင္ငယ္ေလးေတြဟာလည္း ေခါင္းပင္ မထူႏိုင္ေတာ႕ေအာင္ ပက္ၾကားအက္ေနတဲ႕ ေျမျပင္ေပၚမွာ ညိႈးႏြမ္း ေသြ႕ေျခာက္လို႕ ျပားကပ္ေနခဲ႕ျပီ။ အိမ္နားက ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အားထားရာ စမ္းေခ်ာင္းကေလးဆိုလဲ ေျခာက္ခမ္းသြားတာ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၂လ နီးပါး ေလာက္ကတည္းကပါဘဲ။္ကၽြန္မတို႕ ပတ္၀န္းက်င္ အနီးနားတစ္၀ိုက္က လယ္သမားေတြအားလံုးလဲ စားစရာ အသီးအႏွံမရွိ၊ စိုက္ပ်ိဳးဖို႕ ပက္ၾကားအက္ေနတဲ႕ ေျမၾကီးနဲ႕က အဆင္မေျပ၊ ရွိတဲ႕ေရေလးကို ခ်ိဳးျခံေခၽြတာရနဲ႕ ေတာ္ေတာ္႕ကို ဒုကၡ မ်ားေနၾကရပါတယ္.. ကၽြန္မေယာက်္ားနဲ႕ သူ႕အစ္ကိုတို႕ဟာလည္း ေျခာက္ေသြ႕ကြဲအက္ေနတဲ႕ လယ္ေျမကို ေရရရွိဖို႕အတြက္ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း အျပင္းအထန္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကပါတယ္.. မလွမ္းမကမ္းက ေရေပးေ၀ေရး ဌာနတစ္ခုကေန ေရကို ကားနဲ႕သယ္ယူဖို႕ စီစဥ္ၾကေပမဲ႕ ေရေပးေ၀ေရး ဌာနကလည္း ေရမလံုေလာက္ေတာ႕တဲ႕အတြက္ ေရေပးေ၀မႈ အစီအစဥ္ကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ျပန္ေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ မိုးမွတစ္ပါး အားထားစရာ မရွိေတာ႕ပါဘူး… မိုးသာမရြာခဲ႕ရင္ စိုက္လက္စ ယာေတြ၊ ေမြးျမဴထားတဲ႕ တိရိစာၦန္ေတြ အိုး အားလံုး အားလံုးကို ဆံုးရွံဳးရပါေတာ႕မယ္..
ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေတြဟာလည္း ျပင္ပ ကမၻာေလာကၾကီးနဲ႕ ထပ္တူ ပူေလာင္ကၽြမ္းေျမ႕လို႕ ေရွ႕ဆက္ဘယ္လိုမ်ား စခန္းသြားရမလဲဆိုတာကိုဘဲ ပူပန္ေနမိပါတယ္.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစုအတြက္ ေန႕လည္စာ ျပင္ဆင္ေနေပမဲ႕လို႕ အာရံုေတြက စုစည္းလို႕မရဘဲ ေႏြေနရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈနဲ႕ ညိဳးေရာ္ေျခာက္ေသြ႔လို႕ပါဘဲ.. စိတ္မၾကည္မသာနဲ႕ တံလွ်ပ္ေတြ တစ္ရိပ္ရိပ္ထေနတဲ႕ အျပင္ကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္စဥ္မွာဘဲ ၆ႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္မသားေလးရဲ႕ ထူးျခားတဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. သားေလးဟာ ကၽြန္မတို႕အိမ္ေနာက္ဘက္က သစ္ရြက္ေတြေၾကြျပီး ေသြ႕ေျခာက္စ ျပဳေနတဲ႕ ေတာအုပ္ကေလးထဲကို ဦးတည္ျပီး သြားေနတာပါ.. ဒါေပမဲ႕ ထူးဆန္းတာက သူ႕အမူအရာ… သူ႕ပံုစံက ေတာအုပ္ကေလးဆီကို ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုမွန္အတိုင္း သြားရိုးသြားစဥ္ ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အေလးအနက္နဲ႕ သြားေနတဲ႕ပံုစံမ်ိဳးပါ.. နည္းနည္း အလွမ္းေ၀းေနေတာ႕ ကၽြန္မလဲ သားေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေလးကိုဘဲ ျမင္ေနရပါတယ္.. ေစာင္႔ၾကည္႕ေနတုန္းမွာဘဲ သားေလးဟာ ေတာအုပ္ကေလးထဲ ၀င္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္.. မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ႕ သားေလးက သစ္ေတာအုပ္ ကေလးထဲကေန အိမ္ဘက္ကို အေျပးကေလး ျပန္ထြက္လာပါေတာ႕တယ္.. ဒါနဲ႕ ကၽြန္မလည္း သူလုပ္ခ်င္တာ တစ္ခုခု သြားလုပ္ခဲ႕ျပီးျပီ ေနမွာပါေလဆိုျပီး ေန႕လည္စာ စီစဥ္ေနတဲ႕ဘက္ကို အာရံု ျပန္စိုက္လိုက္ပါတယ္..
ေနာက္ မိနစ္အတန္ၾကာျပန္ေတာ႕ သားေလးဟာ ေတာအုပ္ကေလးဘက္ဆီကို တစ္ခါ ျပန္သြားေနတာ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ျပန္ေျပးထြက္လာျပန္တယ္.. ဒီလို႕နဲ႕ အၾကိမ္ေရ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာအုပ္ကေလးထဲ ၀င္သြားလိုက္၊ အိမ္ဘက္ဆီ ျပန္ေျပးလာလိုက္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနပံု၊ တစ္စံုတစ္ခုကို သည္းၾကီးမည္းၾကီး စူးစူးစိုက္စိုက္ လုပ္ေနပံုရတဲ႕ သားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ကၽြန္မအျမင္မွာ အေတာ္ေလး ဆန္းက်ယ္ေနပါေတာ႕တယ္.. ကၽြန္မလဲ သိခ်င္စိတ္ကို ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရေတာ႕ဘဲ အိမ္အျပင္ဘက္ အသာေလး ထြက္လာခဲ႕ျပီး ေတာအုပ္ဆီဦးတည္ သြားေနတဲ႕ သားေလးရဲ႕ ေနာက္ကို တိတ္တဆိတ္ လိုက္ေခ်ာင္းမိပါေတာ႕တယ္.. ဒီလို လိုက္ေခ်ာင္းတာကိုလဲ သားေလး မသိေအာင္ လုပ္ရေသးတယ္. မဟုတ္ရင္ ကၽြန္မလိုက္ၾကည္႕မွန္းသိရင္ သူလုပ္ေနတဲ႕အလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ေတာ႕ဘဲ ရပ္ပစ္လိုက္မွာ စိုးရေသးတယ္ေလ..
ကၽြန္မေတြ႔လိုက္ရတာက သားေလးဟာ သူ႕လက္ကေလး၂ဘက္ကို ခြက္ကေလးသ႑ာန္ ျပဳလုပ္ျပီး အဲဒီလက္ကေလးထဲမွာ ေရေတြကိုျဖည္႕လို႕ ေရမဖိတ္ေအာင္ သတိေလးနဲ႕ သစ္ေတာအုပ္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္.. ၾကည္႕ပါဦး.. သူ႕လက္ကေလး ေသးေသးေလးထဲမွာ ေရဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ပါႏိုင္မွာမို႕လဲ.. အလြန္ဆံုးပါလွ ဇြန္း၂ဇြန္း ၃ဇြန္းစာေပါ႕.. ကၽြန္မလဲ သားေလးရဲ႕ အျပဳအမူကို အေတာ္စိတ္၀င္စားမိျပီး သူ၀င္သြားတဲ႕ ေတာအုပ္ထဲကို နီးႏိုင္သမွ် နီးေအာင္ တိုးကပ္လို႕ တိတ္ဆိတ္စြာဘဲ လိုက္ပါသြားမိပါတယ္.. သစ္ကိုင္းေတြ၊ သစ္ခက္ကေလးေတြဟာ သားေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ထိခိုက္ပြတ္တိုက္မိၾကေပမဲ႕ အဲဒါေတြကို အမႈမထားဘဲ လက္ကေလးထဲက ေရကိုသာ မဖိတ္ေအာင္ ဂရုတစိုက္နဲ႕ ေရွ႕ဆက္သြားေနပါတယ္.. မၾကာခင္မွာဘဲ ေရွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းေလးကေတာ႕ ကၽြန္မကို အံ႕ၾသတၾကီးနဲ႕ ၾကက္ေသ ေသသြားေစခဲ႕ပါတယ္..
အိုး…. ဟိုေရွ႕မွာ မ်ားလိုက္တဲ႕ သမင္ေလးေတြပါလား. သားေလးက သမင္ေလးေတြဆီကို ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ဘဲ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ သြားေနခဲ႕ပါတယ္.. ကၽြန္မမွာ သားေလးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေၾကာင္႕ လြတ္ခနဲေအာ္ဟစ္မိေတာ႕မတတ္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရပါတယ္.. ဒီေလာက္မ်ားျပားလွတဲ႕ သမင္ေတြဟာ သားေလးကို တစ္စံုတစ္ရာ အႏၱရာယ္ေပးေလမလားလို႕ ကၽြန္မ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမိေပမဲ႕ သမင္ေလးေတြဟာ သားေလးကို ဘာအႏၱရာယ္မွ မေပးရွာပါဘူး.. သားေလးဟာ သမင္အုပ္နားမွာ ဒူကေလးေထာက္ျပီး ထိုင္ခ်လိုက္တာေတြ႔ရပါတယ္.. ကၽြန္မေတြ႔လိုက္တာက သမင္ေပါက္စေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ေရငတ္လြန္းတဲ႕ဒဏ္ရယ္ ပူျပင္းလြန္းတဲ႕ အပူဒဏ္ရယ္ေၾကာင္႕ အားျပတ္ျပီး ေျမျပင္ေပၚကို လဲက်ေနတာပါ.. ကၽြန္မရဲ႕သားကေလးလဲ ထိုင္ခ်လိုက္ေရာ လဲက်ေနရွာတဲ႕ သမင္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ အားယူျပီး ေခါင္းကေလးကိုအသာမလို႕ သားေလးရဲ႕ လက္ကေလးထဲက ေရကို အငမ္းမရ ေသာက္ေနရွာပါေတာ႔တယ္.. ေတာထဲက သတၱ၀ါေလးေတြေတာင္ ေရငတ္မြတ္ျခင္းကို ခံေနရပါျပီေကာလား..
ေရကုန္သြားေတာ႕ သားေလးဟာ ခုန္ထလိုက္ျပီး အိမ္ဘက္ကို ျပန္ေျပးျပန္ပါတယ္.. ကၽြန္မလဲ သစ္ပင္ေနာက္ကို ကပ်ာကယာေလး ပုန္းလိုက္ရပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သားေလးေနာက္ကို အေျပးကေလး လိုက္ရျပန္ပါတယ္.. ဘာလို႕ဆို ခုလိုေရ ရွားပါးေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ေရပိုက္ကို တအားဖြင္႕လိုက္ရင္ အျပင္ကို ေရေတြလွ်ံထြက္ကုန္ျပီး အလဟႆျဖစ္မွာ စိုးမိလို႕ပါ. ဒါေပမဲ႕ သားေလးက ကၽြန္မတို႕ စုေဆာင္းသိုေလွာင္ထားတဲ႕ နည္းနည္းသာက်န္ေတာ႕တဲ႕ ကန္ထဲကေရကို ယူဖို႕ ပိုက္ကို ေျဖးေျဖးေလး လွည္႕ဖြင္႕လိုက္ပါတယ္.. ကန္ထဲက ေရေတြဟာ တစ္စက္ခ်င္း သားေလးရဲ႕ လက္ကေလးထဲကို စီးက်ေနပါတယ္.. ဒူးကေလးေထာက္ျပီး တစ္စက္ခ်င္း စီးက်ေနတဲ႕ ေရေတြကို လက္ခြက္ကေလးနဲ႕ ခံယူေနတဲ႕ သားရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ေနေရာင္က ေတာက္ပစူးရွစြာ ျဖာက်ေနပါတယ္.. သားေလးက ျပီးခဲ႕တဲ႕အပတ္က ဒီကန္ထဲက ေရကိုဖြင္႕ျပီး ေဆာ႕ကစားခဲ႕လို႕ ဒီေလာက္ေရရွားပါးခ်ိန္မွာ ေဆာ႕ရပါ႕မလားဆိုျပီး ကၽြန္မက အျပစ္ေပးခဲ႕ဖူးပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႕လဲ ကေလးဟာ သမင္ေလးကို ကူညီမဲ႕ကိစၥမွာ ကၽြန္မကို အသိမေပးရဲေတာ႕ဘဲ တိတ္တဆိတ္ လုပ္ေနတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ေရပိုက္ကေလးကို တစ္စက္ခ်င္းသာ က်ေအာင္ သူ႕မွာ ဖြင္႕ေနရွာတာပါ။ ေရကတစ္စက္ခ်င္းမို႕ သူ႕လက္ခြက္ေလးထဲ ေရျပည္႕ဖို႕ကိုဘဲ အေတာ္အခ်ိန္ၾကာပါတယ္..
သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ ေရျပည္႕ျပီလဲဆိုေရာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး ေတာအုပ္ဖက္ဦးတည္မယ္လုပ္ေတာ႕ သူ႕ေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မကိုေတြ႔သြားျပီး တုန္လႈပ္သြားဟန္နဲ႕ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္ေလးေတြ ရစ္၀ဲလာပါတယ္.. “သား.. သား ေရကို အလကားေဆာ႕တာ မဟုတ္ပါဘူးေမေမ.. ” သူ႕အသံ တုန္တုန္ရီရီေလးနဲ႕ ကၽြန္မကို ေျပာရွာပါတယ္.. သူ႕လက္ထဲက ေရေတြဟာလည္း သားလက္ကေလးထဲကေန ေလွ်ာက်ကုန္ပါေတာ႕တယ္.. ကၽြန္မလဲ သားေလးကို သိုင္းဖက္လိုက္ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ေခၚလာခဲ႕ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ အိုးကေလးတစ္ခုထဲကို ေရထည္႕ေပးလိုက္ျပီး သားကိုေပးလိုက္ေတာ႕ ျပံဳးရႊင္သြားတဲ႕ သားကေလးရဲ႕ အျပံဳးက ဘာနဲ႕မွ ႏိႈင္းမရေအာင္ ၾကည္စင္လွပလြန္းေနတယ္..
ေရအိုးကေလးကိုင္ထားတဲ႕ သားေလးနဲ႕အတူ ေတာအုပ္ဖက္ကို ကၽြန္မပါ ေလွ်ာက္လိုက္ခဲ႕ပါတယ္ .. သမင္အုပ္နား ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အေနာက္နားေလးမွာဘဲ ကၽြန္မ က်န္ေနခဲ႕လိုက္ပါတယ္.. ေရတိုက္တာက သားေလးရဲ႕ လုပ္လက္စအလုပ္မို႕ သမင္ေလးေတြေရာ သားေလးကိုပါ ကၽြန္မေၾကာင္႕ အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင္႕ပါ။ သမင္အုပ္ၾကီးအလယ္က အားျပတ္လဲက်ေနတဲ႕သမင္ေလးေတြကို တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ ယုယစြာ ေရတိုက္ေကၽြးေနတဲ႕ သားေလးကိုၾကည္႕ျပီး ငယ္ရြယ္ေသးတဲ႕ ၆ႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္မရဲ႕သားေလးမွာ ဒီေလာက္လွပ မြန္ျမတ္တဲ႕ စိတ္ထားကေလး ရွိေနတာ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူလိုက္တာ၊ ပီတိျဖစ္လိုက္ရတာ၊ ၾကည္႕စမ္းပါဦးေနာ္.. ဘယ္ေလာက္မ်ား လွပလိုက္တဲ႕ ျမင္ကြင္းေလးလဲရွင္.. သားေလးရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ႕ အၾကင္နာတရားကို ေတာတြင္းတိရိစာၦန္ေတြျဖစ္တဲ႕ သမင္ေလးေတြကေတာင္ နားလည္လို႕ ဘယ္ကိုမွ ထြက္မေျပးၾကဘဲ သားေလးအနားမွာ ၀ိုင္းေနလိုက္ၾကတာ.. ကမၻာေပၚမွာ အလွဆံုး ျမင္ကြင္းကေလးပါဘဲေလ.. ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည္႕ရင္း မ်က္ရည္စက္မ်ားက ကၽြန္မပါးျပင္ေပၚ တစ္လိမ္႕ခ်င္း စီးက်လာပါတယ္.. တစ္စက္ျပီး တစ္စက္.. တစ္စက္ျပီးတစ္စက္..
ေကာင္းကင္ေပၚကို ေမာ႕ၾကည္႕လိုက္ရင္း ကၽြန္မေျပာလိုက္မိတာက “ မိုးမင္းၾကီးရယ္.. ကၽြန္မရဲ႕ သားကေလးဟာ သမင္ကေလးေတြအေပၚ ၾကင္နာသနားစြာ ေရတိုက္ေကၽြးျပီး အသက္ ကယ္လိုက္သလို ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ႕ ဒီေဒသေလး စိမ္းလန္းစိုေျပလာျပီး ကၽြန္မတို႕တေတြ ေရွ႕ဆက္ျပီး အသက္ရွင္သန္ႏိုင္ခြင္႕ ရေအာင္ မိုးကေလးမ်ား ရြာသြန္းလို႕ေပးပါလားရွင္…” ဆုိတဲ႕စကားဘဲ ျဖစ္ပါေတာ႕တယ္….
————————————————————————————————————————————–
၆ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ကေလးကေတာင္ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကို ကူညီဖို႕ အသိတရားရွိတယ္ဆိုရင္ အသက္အရြယ္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မတို႕ေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကို စာနာသနား ၾကင္နာစိတ္ကေလးထားျပီး ကူညီသင္႕ၾကပါတယ္ေနာ္…
The Water of Life (Author Unknown) ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)
No comments:
Post a Comment